تصويرى از بى‌نهايت‌

در اين بحث همانند تمام مباحث مربوط به موضوع‌ «خداشناسى» سر و كار ما با كلمه‌ «نامحدود» است. اين صفت خداوند يعنى علم هم مانند ساير صفات او «نامحدود» و «بى‌پايان» است. علم او بر خلاف علم ما هيچگونه مرز و حدى ندارد.

اگر يك آدم باحوصله پيدا شود و عمر بسيار درازى بكند و تمام حروف نوشته‌هايى را كه از زمان اختراع خط تاكنون نوشته شده است بشمارد، او به يك عدد بسيار بزرگى خواهد رسيد. اما اين عدد محدود است. شايد اين عدد در مقابل اعدادى كه در محاسبات رياضى به كار مى ‌رود زياد هم بزرگ نباشد.

ميزان معلومات خداوند و مقدار حقايق و اسرارى كه بر آن ذات مقدس آشكار مى ‌شود، قابل اندازه و بيان با هيچ عددى نيست. به عبارت ديگر، مقدار معلومات او وراى اعداد و به كلى از قلمرو محاسبات رياضى بيرون است.

بدون شك در ميان تمام كلمات، كلمه‌اى پرهيبت‌تر از «بى نهايت» نيست. البته بر زبان آوردن اين كلمه كار بسيار ساده‌اى است اما به همان اندازه مفهوم واقعى آن از حيطه فكر ما بيرون است.

معلولًا ما با اعدادى آشنا هستيم كه در زندگى خود با آنها سر و كار داريم. به همين دليل هر قدر كه دامنه زندگى ما وسيعتر شود با اعداد تازه و بزرگترى آشنا مى ‌شويم انسان در زمانى مقدار اعدادى كه را كه مى ‌شناخت به اندازه انگشتهاى دستش بود. اين موضوع چيزى عجيب نيست زيرا در محيط خودمان افرادى يافت مى ‌شود كه‌