4. توسّل به پيامبر صلى الله عليه و آله در زمان حيات آن حضرت‌

5. توسّل به پيامبر صلى الله عليه و آله قبل از حيات و پس از وفات آن حضرت‌

6. پاسخ به يك پرسش‌

7. فلسفه توسّل‌

8. توسّل عين توحيد است، نه شرك‌

اوّل: عقيده وهّابيون درباره توسّل‌

عقيده وهّابيون درباره توسل به قدرى روشن و معروف است كه هر كس سفرى به حجاز داشته باشد، در آن كشور- به ويژه در مدينه منوّره- برخورد تند و توهين‌آميز اين گروه را با كسانى كه به پيامبر عليه السلام و اولياى الهى متوسل مى‌شوند مى‌بيند. كافى است كسى كنار قبر پيامبر صلى الله عليه و آله آن حضرت را مورد خطاب قرار دهد و از آن حضرت بخواهد، نزد خدا از او شفاعت كند و يا حاجت مادّى و يا معنوى‌اش را به‌وسيله آن حضرت از خداوند طلب نمايد در اين صورت، با توهين مأموران و گروههاى به اصطلاح امر به معروف و نهى از منكر عربستان مواجه مى‌گردد و با چماق شرك از آنجا رانده مى‌شود.

خطباى آنان نيز در خطبه‌هاى نماز جمعه و غير آن، پيوسته اين نكته را تكرار مى‌كنند كه توسّل به رسول خدا صلى الله عليه و آله و اولياى الهى شرك است، تكرارى كه همه از آن خسته شده‌اند، سپس اضافه مى‌كنند:

« «مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ»؛ هر كس به خدا شرك‌