واسطه فيض پروردگار شده و به بركت دعاى آنان خداوند مشكلات را رفع و گناهان را عفو نمايد.

5. اشتباه مهم وهابيّت اين است كه معتقدند توسّل به اولياى الهى پس از مرگ آنان جايز نيست؛ زيرا با مرگ همه چيز تمام شده و آنان صداى متوسّلان را نمى‌شنوند؛ و پاسخ داده شد كه اوّلًا، اگر بر فرض آنان از حال و مقام و جايگاه ما آگاه نباشند، حدّاكثر سخنى كه مى‌توان گفت آن است كه توسّل به آن حضرت و ديگر اولياى الهى امرى بى‌ثمر است، نه شرك. ثانياً، مرگ به معناى فنا و نابودى نيست، بلكه انتقال از حياتى به حيات ديگر است؛ ثالثاً، از آيات و روايات متعدّدى بر مى‌آيد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله صداى ما را مى‌شنود، سلام ما به محضرش مى‌رسد و آن حضرت پاسخ مى‌دهد و همه اين حقايق نشان از هوشيارى و آگاهى آن حضرت نسبت به امّت خويش دارد.

6. در گفتارى ديگر، فلسفه توسّل مورد بحث قرار گرفت، و گفته شد كه توسّل به اولياى الهى راهى نزديكتر براى اجابت دعاهاست و همچنين فلسفه ديگر سفارش خداوند به توسّل به اوليايش، براى قدردانى از زحمات آنان و نوعى پاداش در برابر رنج‌هاى طاقت‌فرساى آنان است.

روشن شد كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله محبوب خداست و خداوند در قرآنش به گونه‌هاى مختلف از آن حضرت تجليل كرده است و جواز توسّل به آن حضرت نيز نوعى تجليل از سوى خدا و تكريم از سوى‌