مى‌دانيم ساير فرقه‌هاى اسلامى نيز به بزرگان دين متوسل مى‌شوند و زيارتگاه‌هاى آنها در شهرهاى مختلف گواه اين مدّعاست و لابد همه آنها كافر و مشركند و خونشان و اموالشان حلال است و از اينجاست كه سرچشمه ترورها، كشتارها و خونريزى‌هاى بى‌حساب آنها روشن مى‌شود.

دوم: معناى توسّل‌

براى پاسخ به اين نظريه نخست معناى لغوى و اصطلاحى توسّل بررسى مى‌شود و سپس توسّل را در قرآن و سنّت بررسى خواهيم كرد.

لغوى مشهور خليل بن احمد مى‌گويد:

«وسّلتُ الى ربّى وسيلة أى عملتُ عملًا أتقرّب به إليه وتوسّلتُ إلى فلان بكتاب او قرابة أى تقرّبتُ به إليه؛

به سوى پروردگارم وسيله‌اى جستم يعنى عملى را انجام دادم كه با آن به او تقرّب جستم و نزديك شدم. وقتى مى‌گويم:

به فلانى با كتابى و يا به سبب خويشاوندى توسّل پيدا كردم، يعنى به آن وسيله به او نزديك شدم و تقرّب يافتم». [1]

لغوى ديگر ابن منظور نيز مى‌نويسد:

«توسّل إليه بوسيلة إذا تقرّب إليه بعمل؛

به سوى او با وسيله‌اى توسّل جست، يعنى با انجام عملى به او نزديك شد» سپس از جوهرى نقل مى‌كند كه‌

«الوسيلة ما يُتقرّب‌

[1]. كتاب العين، واژه وسل‌