اى پيامبر! هر زمان خواستيد زنان را طلاق دهيد، در زمان عدّه، [در زمانى كه از
عادت ماهانه پاك شده و با آنها نزديكى نكرده باشيد]، آنها را طلاق گوييد و حساب
عدّه را نگه داريد؛ و از مخالفت فرمان خدايى كه پروردگار شماست بپرهيزيد؛ نه شما
آنها را از خانههايشان بيرون كنيد و نه آنها در دوران عدّه بيرون روند، مگر آنكه
كار زشت آشكارى انجام دهند؛ اين حدود و مرزهاى خداست، و هركس از حدود الهى تجاوز
كند به خويشتن ستم كرده؛ تو نمىدانى شايد خداوند بعد از اين، وضع تازهاى براى
اصلاح فراهم كند. (1)
و چون عدّه آنها به پايان نزديك شود، يا آنها را بطرز شايستهاى نگه داريد يا
بطرز شايستهاى از آنان جدا شويد؛ ودو مرد عادل از خودتان را گواه گيريد؛ و شهادت
را براى خدا برپا داريد؛ اين چيزى است كه مؤمنان به خدا و روز قيامت به آن اندرز
داده مىشوند. و هر كس تقواى الهى پيشه كند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم
مىكند، (2)
و او را از جايى كه گمان ندارد روزى مىدهد؛ و هر كس بر خدا توكّل كند، خدا
امر او را كفايت مىكند؛ خداوند فرمان خود را به انجام مىرساند؛ به يقين خدا براى
هر چيزى اندازهاى قرار داده است. (3)
و آن گروه از زنان شما كه از عادت ماهانه مأيوسند، اگر در وضع آنها از نظر
باردارى شك كنيد، عدّه آنان سه ماه است، و همچنين آنها كه هيچگاه حيض نديدهاند؛ و
عدّه زنان باردار اين است كه وضع حمل كنند؛ و هر كس تقواى الهى پيشه كند، خداوند
كارش را بر او آسان مىسازد. (4)
اين فرمان خداست كه بر شما نازل كرده؛ و هر كس تقواى الهى پيشه كند، خداوند
گناهانش را مىبخشد و پاداش او را بزرگ مىدارد. (5)