سوره شعراء 26

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

طسم. (1)

اين آيات كتاب روشنگر است. (2)

گويى مى‌خواهى جان خود را از شدّت اندوه از دست دهى بخاطر اين‌كه آنها ايمان نمى‌آورند! (3)

اگر ما اراده كنيم، از آسمان بر آنان آيه‌اى نازل مى‌كنيم كه گردنهايشان در برابر آن بى اختيار خاضع گردد. (4)

و هيچ يادآورى تازه‌اى از سوى خداوند رحمان براى آنها نمى‌آيد مگر اين‌كه از آن رويگردان مى‌شوند. (5)

آنان تكذيب كردند؛ امّا بزودى اخبار كيفر آنچه را استهزا مى‌كردند به آنان مى‌رسد! (6)

آيا آنان به زمين نگاه نكردند كه چه قدر از انواع گياهان پرارزش در آن رويانديم؟! (7)

در اين، نشانه روشنى است بر وجود خدا)؛ ولى بيشترشان هرگز مؤمن نبوده‌اند. (8)

و پروردگار تو توانا و مهربان است. (9)

به خاطر بياور هنگامى را كه پروردگارت موسى را ندا داد كه به سراغ قوم ستمكار برو، (10)

همان قوم فرعون، آيا آنان از مخالفت فرمان پروردگار پرهيز نمى‌كنند؟! (11)

موسى گفت: «پرورگارا! از آن بيم دارم كه مرا تكذيب كنند! (12)

و سينه‌ام تنگ مى‌شود، و زبانم بقدر كافى گويا نيست؛ برادرم هارون را نيز رسالت ده تا مرا يارى كند). (13)

و آنان به اعتقاد خودشان بر گردن من گناهى دارند؛ مى‌ترسم مرا بكشند و اين رسالت به پايان نرسد)!» (14)

فرمود: «چنين نيست، آنان كارى نمى‌توانند انجام دهند)، شما هر دو با آيات ما براى هدايتشان برويد؛ ما با شما هستيم و سخنانتان را مى‌شنويم. (15)

به سراغ فرعون برويد و بگوييد: «ما فرستاده پروردگار جهانيان هستيم؛ (16)

بنى‌اسرائيل را با ما بفرست.» آنها به سراغ فرعون آمدند)؛ (17)

فرعون گفت: «آيا ما تو را در كودكى در ميان خود پرورش نداديم، و سالهايى از زندگيت را در ميان ما نبودى؟! (18)

سرانجام، آن كارت را كه نمى‌بايست انجام دهى انجام دادى و يك نفر از ما را كشتى)، و تو از ناسپاسان بودى!» (19)