ولىّ و سرپرست من، خدايى است كه اين كتاب را نازل كرده؛ و او صالحان را
سرپرستى مىكند. (196)
و كسانى را كه جز او مىخوانيد، نمىتوانند ياريتان كنند، و نه حتّى خودشان را
يارى دهند؛ (197)
و اگر آنها را به هدايت فراخوانيد، نمىشنوند؛ و آنها را مىبينى كه با چشمهاى
مصنوعيشان به تو نگاه مىكنند، امّا چيزى را نمىبينند!» (198)
به هر حال با عفو و مدارا رفتار كن، و به كارهاى شايسته دعوت نما، و از جاهلان
روى بگردان و با آنان ستيزه مكن). (199)
و اگر وسوسهاى از شيطان به تو رسد، به خدا پناه بر؛ كه او شنونده و داناست.
(200)
پرهيزگاران هنگامى كه گرفتار وسوسههاى شيطان شوند، به ياد خدا و پاداش و كيفر
او مىافتند؛ و در پرتو ياد او، راه حق را مىبينند و در اين هنگام بينا مىشوند.
(201)
و مشركان را برادرانشان از شياطين پيوسته در گمراهى پيش مىبرند، و در اين راه
كوتاهى نمىكنند. (202)
هنگامى كه در نزول وحى تأخير افتد، و آيهاى براى آنان نياورى، مىگويند: «چرا
از پيش خود، آيهاى انتخاب نكردى؟!» بگو: «من تنها از چيزى پيروى مىكنم كه از سوى
پروردگارم بر من وحى مىشود؛ اين آيات وسيلههاى بصيرت از جانب پروردگارتان، و
مايه هدايت و رحمت است براى گروهى كه ايمان مىآورند.» (203)