توضيحات‌

1- اهميّت فوق‌العاده «بسم‌اللَّه»

در روايات اسلامى به قدرى به اين آيه از قرآن مجيد اهميّت داده شده است كه آن را چيزى هم رديف «اسم اعظم الهى» معرفى مى‌كند، چنان‌كه در حديثى از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه فرمود: «بِسم اللَّه الرَّحمن الرَّحيم أَقْرَبُ الى‌ اسمِ اللَّهِ الأَعَظَمِ مِنْ ناظِرِ الْعَيَنِ الى‌ بَياضِها؛ بسم اللَّه الرحمن الرحيم به اسم اعظم خدا نزديكتر است از مردمك چشم به سفيدى آن»! [1]

و در حديث ديگرى از امام على بن موسى الرضا عليه السلام آمده است: «اقرب من سواد العين الى بياضها؛ از سياهى چشم به سفيدى آن نزديكتر است». [2]

اهميّت شروع به «بسم اللَّه» تا آن حد است كه از بعض از روايات استفاده مى‌شود كه در صورت ترك آن ممكن است انسان مشمول مجازات‌هاى الهى گردد، چنانكه در حديثى مى‌خوانيم: عبداللَّه بن يحيى وارد مجلس اميرمؤمنان على عليه السلام شد و در برابر او تختى بود، حضرت دستور فرمود روى آن بنشيند، ناگهان تخت واژگون شد و او به زمين افتاد و سرش شكست و خون جارى شد.

امير مؤمنان عليه السلام دستور داد آب آوردند و خون را شستند سپس فرمود نزديك بيا دست مبارك را بر آن گذاشت نخست احساس درد شديد كرد، و بعد شفا يافت! سپس فرمود: «شكر خدايى را كه گناهان شيعيان ما را در دنيا با حوادث ناگوارى كه براى آنها پيش مى‌آيد مى‌شويد و پاك مى‌كند»!

«عبداللَّه» عرض كرد: اى اميرمؤمنان! مرا آگاه كرديد، اگر بفرماييد من چه گناهى مرتكب شده‌ام كه اين حادثه ناگوار برايم پيش آمد تا ديگر تكرار نكنم خوشوقت مى‌شوم، فرمود: هنگامى كه نشستى «بسم اللَّه الرحمن الرحيم»

[1]. تفسير برهان، جلد 1، صفحه 41، حديث 2 و 9.

[2]. تفسير برهان، جلد 1، صفحه 41، حديث 2 و 9.