به خوبى نشان مى‌دهد كه پاكى قلب و روح به وسيله تقوا زمينه ساز معارف الهيه است.

به عنوان نمونه به احاديث زير توجه فرماييد:

1- در حديثى از اميرمؤمنان عليه السلام مى‌خوانيم: «مَنْ غَرَسَ اشْجارَ التُّقَى‌ جَنَى ثِمارَ الْهُدَى‌؛ آن كس كه درخت‌هاى تقوا را بنشاند ميوه‌هاى هدايت را خواهد چيد»! [1]

2- در يكى از خطبه‌هاى نهج‌البلاغه نيز آمده است: «امّا بَعْدُ فَانِّى اوْصِيْكُمْ بِتَقْوَى اللَّه ... فَانَّ تَقَوى اللَّه دَوَاءُ داءِ قُلُوبِكُمْ وَ بَصَرُ عَمَى أَفْئِدَتِكُمْ وَشِفاءُ مَرَضِ اجْسادِ كُمْ وَصَلاحُ فَسادِ صُدُورِكُمْ وَطَهُورُ دَنَسِ انْفُسِكُمْ وَجِلاءُ عَشَأ ابصارِكُمْ؛ اما بعد من شما را به تقواى الهى توصيه مى‌كنم ... چرا كه تقواى الهى داروى بيمارى‌هاى قلوب شماست، و سبب بينايى دل‌هايتان، و شفاى آلام جسمانتان، و صلاح و مرهم زخم‌هاى جانهايتان، و پاكيزه كننده آلودگى ارواحتان و جلاى نابينايى چشم‌هايتان». [2]

3- باز در حديث ديگرى از همان حضرت عليه السلام آمده است كه فرمود: «لِلْمُتَّقِى هُدَىً فِى رَشادٍ وَتَحَرَجٌ عَنْ فَسادٍ؛ براى پرهيزگار هدايت توأم با رشد است و پرهيز از فساد». [3]

4- و نيز در نهج‌البلاغه مى‌خوانيم: «أيْنَ الْعُقُولُ الْمُسْتَصْبِحَةُ بِمَصابِيْحِ الْهُدَى وَالأَبصارُ اللّامِحَةُ الى‌ مَنارِ التَّقْوَى‌؛ كجايند آن عقل‌ها كه از چراغ‌هاى هدايت روشنى مى‌گيرند؟ و كجايند چشم‌هايى كه با نور تقوا مى‌نگرند»؟. [4]

5- اين سخن را با حديث پرمعنايى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم پايان مى‌دهيم فرمود:

در توصيه‌هاى خضر به موسى عليه السلام آمده است: «يا مُوسَى‌ وَطِّنْ نَفْسَكَ عَلَى الصَّبْرِ تَلْقَ الْحِلْمَ وأَشْعِرْ قَلْبَكَ التَّقْوَى‌ تَنَلِ الْعِلْمَ وَرَضّ (رَوِّضْ) نَفْسَكَ عَلَى الصَّبْرِ تَخْلَصْ مِنَ الأثْمِ؛ اى موسى جان خود را آماده صبر كن تا به حلم و بردبارى رسى، و تقوا را در قلب خويش جاى ده تا به علم و معرفت دست يابى، و نفس خويش را با صبر، رياضت ده تا از گناه نجات‌

[1]. غررالحكم.

[2]. نهج‌البلاغه، خطبه 198.

[3]. غررالحكم.

[4]. نهج‌البلاغه، خطبه 144.