در سوره انعام آيه 137 مى‌خوانيم: «وَكَذلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيْرٍ مِنَ الْمُشْرِكيْنَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَكائُهُمْ لِيُرْدُوْهُمْ وَلِيَلْبِسُؤا عَلَيْهِمْ دِيْنَهُمْ؛ اين گونه شركاى مشركين قتل فرزندانشان را در نظرشان جلوه دادند تا آنها را به هلاكت بيفكنند و آيينشان را بر آنها مشتبه سازند»، در تفسير اين آيه گفته شده است كه منظور از شركاى مشركين، متوليان بتخانه و بتكده است كه آنها را اغوا مى‌كردند تا فرزندانشان را براى بت‌ها قربانى كنند و از اين راه حق را بر آنها مشتبه سازند و حجابى بر عقل و فكرشان بيفكنند.

طبق اين تفسير آيه مزبور نيز شاهد روشنى براى بحث ما يعنى حجاب بودن دوستان گمراه است.

توضيحات‌

نقش دوستان در طرز تفكر ما

در روايات اسلامى تعبيرات زيادى در اين باره ديده مى‌شود كه نشان مى‌دهد چگونه دوستان منحرف و مشاوران گمراه مى‌توانند فكر انسان را بدزدند و تشخيص او را دگرگون سازند، و در نتيجه راه وصول به حق را به روى او ببندند.

از جمله روايات زير است:

1- در حديثى از اميرمؤمنان على عليه السلام مى‌خوانيم: كه فرزندش امام حسن عليه السلام را چنين نصيحت فرمود:

«يا بُنَىَّ ايّاكَ وَمُصادَقَةَ الأَحْمَقِ فَانَّهُ يُرِيْدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَصرَّكَ ... وَايّاكَ وَ مُصادِقَةَ الْكَذّابِ فَانَّهُ كَالسَّرابِ يُقَرِّبُ عَلَيْكَ الْبَعِيدَ وَيُبَّعِدُ عَليْكَ الْقِرَيْبَ؛

اى فرزندم! از دوستى با احمق بر حذر باش كه مى‌خواهد به تو نفع رساند اما زيان مى‌رساند ... و از دوستى با دروغگو بر حذر باش كه مثل سراب است، دور را در نظر تو نزديك، و نزديك را دور مى‌سازد». [1]

[1]. نهج‌البلاغه، كلمات قصار، جمله 38.