وَالابصَارَ وَالأَفئِدةَ لَعَلَّكُمْ تَشكُروُنَ‌ (نحل/ 78)

(البتّه آيات در اين زمينه در قرآن مجيد بسيار فراوان است، و آنچه در بالا ذكر شد نمونه‌هاى روشنى در زمينه‌هاى گوناگون است). [1]

ترجمه:

1- آيا آنها به آسمانى كه بالاى سرشان است نگاه نكردند كه چگونه ما آن را بنا كرده‌ايم؟ و چگونه به وسيله ستارگان زينت بخشيده‌ايم! و هيچ شكاف و ناموزونى در آن نيست!

2- آيا آنها در ملكوت آسمان‌ها و زمين و آنچه را خدا آفريده است (از روى دقت و عبرت) نظر نيفكندند؟

3- آيا آنها به شتر نمى‌نگرند چگونه آفريده شده؟ و به آسمان نگاه نمى‌كنند كه چگونه برپا شده؟ و به كوه‌ها كه چگونه در جاى خود نصب گرديده؟ و به زمين كه چگونه مسطح گشته است؟

4- به آثار رحمت الهى بنگر كه چگونه زمين را بعد از مردنش زنده مى‌كند.

5- انسان بايد نگاه كند كه از چه چيز آفريده شده؟!- از يك آب جهنده آفريده شده است.

6- انسان بايد به غذاى خويش بنگرد- ما آب فراوانى از آسمان فرو ريختيم- سپس زمين را از هم شكافتيم- و در آن دانه‌هاى فراوانى رويانديم- و انگور و سبزى بسيار!

7- آيا آنها به زمين نگاه نكردند، چه اندازه در آن انواع گياهان آفريديم؟

8- آيا نديدند كه ما آب را به سوى زمين‌هاى خشك مى‌رانيم، و به وسيله آن زراعت‌هايى را مى‌رويانيم كه هم چار پايانشان از آن مى‌خورند، و هم خودشان تغذيه مى‌كنند، آيا نمى‌بينند؟!

[1]. به آيات اعراف 185- يوسف 109- روم 9- غافر 6- نحل 79- شعرا 7- احقاف 33 مُلك 19- يس 77- انعام 6- نحل 78- مؤمنون 78- ق 37- احقاف 26- هود 24- غافر 21- محمّد 10- مراجعه شود.