نداشته است.

در حالى كه اگر به منابع اصلى دعا باز گرديم، ايراد برطرف مى‌گردد، زيرا اين دعا را پيش از همه در كتاب «مزار كبير» تأليف محمّدبن جعفر المشهدى كه از علماى قرن ششم است مى‌بينيم و در كتاب او جمله مزبور به اين صورت آمده است «وَعَرَجْتَ بِهِ الى سَمائِكَ‌» او را به معراج به آسمانها بردى» و اثرى از كلمه روح در آن نيست. (دقت كنيد)

دوّمين متن قديمى كه اين دعا در آن ديده شده كتاب «مزار قديم» است كه مؤلّف آن در قرن ششم مى‌زيسته و در اين كتاب عبارت نيز به همان صورت است «وَعَرَجْتَ بِهِ الى سَمائِكَ‌».

تنها در كتاب سوم يعنى كتاب «مصباح الزّائر» تأليف سيدبن طاووس كلمه «بروحه» ديده مى‌شود و تازه مرحوم صاحب مستدرك حاجى نورى در كتاب «تحية الزّائر» مى‌گويد: من خودم در بعضى از نسخه‌هاى كتاب مصباح الزّائر «عرجت به» ديدم.

نتيجه اين‌كه، در دو متن از سه كتابى كه سند دعاى ندبه از آنها نقل شده، كلمه بروحه ندارد و «به» دارد و در متن سوّم نيز دو نسخه مختلف وجود دارد، منتها چون در نسخه «مصباح الزّائر» كه نزد مرحوم علّامه مجلسى وجود داشته كلمه «بروحه» بوده و كتب دعاى امروز غالباً از آن گرفته شده، اين بحث را برانگيخته است در حالى كه در متون متعدّد قديمتر از آن اثرى از كلمه «بروحه» نيست.

به هر حال متن اصلى و صحيح‌تر اين دعا كلمه «بروحه» ندارد.

سند اين دعا

اين دعا همان‌طورى كه در بالا اشاره شد، در سه كتاب معروف و معتبر قديمى آمده است: