فرماندهى ظاهرى بدن گزارش مى‌دهد؛ و يا دستگاه چشم كه مانند يك دستگاه عكّاسى آفريده شده و داراى طبقات مختلف و آبهاى گوناگون است، نحوه كار آن ورود اشعّه بطور مستقيم از جسم به چشم مى‌باشد و پس از عبور از پرده‌هاى آن تصويرى در نقطه مخصوصى از چشم به نام نقطه زرد به وجود مى‌آيد و اعصاب بينايى آن را به مغز مى‌رساند و به اين ترتيب عمل ديدن محقّق مى‌گردد.

«فيزيولوژى» درباره فعّاليّتهاى مغزى چنين مى‌گويد: در موقع فكر كردن سلّولهاى مغزى فعّاليّتهاى زيادى انجام مى‌دهند؛ مغز بيشتر غذا مى‌گيرد و بيشتر موادّ فسفرى پس مى‌دهد ... و همچنين براى بقيّه اعصاب انسان كه هر كدام وسيله مخصوصى براى ادراك هستند، فعّاليّتهاى خاصّى وجود دارد، ولى نتيجه‌اى كه بسيارى از دانشمندان از اين آزمايشها گرفته‌اند و گمان كرده‌اند كه مركز فهم و شعور همان سلّولهاى مغزى است؛ و يا افكار و علوم انسانى همان آثار مادّى است كه روى اعصاب پس از تأثير عوامل خارجى، ظاهر مى‌شود، صحيح نيست؛ زيرا اين آزمايشها بيش از اين را اثبات نمى‌كند كه عوامل خارجى و فعّاليّتهاى عصبى در ادراك و احساس انسان دخالت دارد، و بدون اين فعل و انفعالات، انسان قادر به تفكّر و ادراك يا ديدن و شنيدن نيست، و امّااين‌كه درك كننده واقعى يا به تعبير واضح‌تر بيننده و شنونده همان مادّه مغزى، و تفكّر و ادراك همان آثارى مادّى است كه موقع تفكّر در سطح دماغ و روى اعصاب ديده مى‌شود، ابداً صحيح نيست!

از اين جهت، دانشمندان بزرگ جهان معتقدند كه فوق اين دستگاه مادّى بدن، دستگاه ديگرى است كه با اين ابزار مادّى يك نوع هماهنگى دارد و تدبير اين دستگاه ظاهرى به عهده اوست و با به كار انداختن وسايل مادّى-/ مانند چشم و اعصاب- مغز مى‌تواند اطّلاعاتى از خارج به دست آورد و در واقع درك كننده حقيقى اوست و تمام علوم و تفكّرات بشر در آن متمركز مى‌باشد و از يك چنين‌