حتى وسايل فعلى مسافرتهاى فضايى در آن موقع وجود نداشته است؟

و از اين گذشته اگر قبول كنيم پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مسافرتهاى به تمام آسمان بيكران كرده، يك مشكل بزرگ از نظر «زمان» پيش مى‌آيد، زيرا زمان لازم براى اين كار آن‌قدر زياد است كه نه تنها با آنچه درباره معراج پيامبر مى‌گويند تطبيق نمى‌كند، بلكه با تمام عمر پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله هم ممكن نيست.

4- از همه اينها گذشته، سؤال ديگرى پيش مى‌آيد كه منظور از سير پيامبر به آسمانها با اين همه دردسرى كه مسافرتهاى فضايى دارد چه بوده است؟

پاسخها

قرآن و معراج‌

1- در سوره اسراء، آيه اوّل چنين مى‌خوانيم: «سُبْحانَ الَّذى اسْرى بِعَبدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسجِدِ الحَرامِ الى الْمَسْجِدِ الاقْصَى الَّذى بارَكْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا انَّهُ هُوَ السَّميعُ الْبَصير؛ پاك و منزّه است خدايى كه بنده‌اش را در يك شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصى- كه گرداگردش را پربركت ساخته‌ايم- برد، تا برخى از آيات خود را به او نشان دهيم؛ چرا كه او شنوا و بيناست».

در اين آيه تنها به «مقدّمه معراج» يعنى حركت از سرزمين «مكّه» به «بيت‌المقدس» اشاره شده است و درباره رفتن به آسمانها بحثى ندارد.

از اين آيه چند استفاده مى‌شود و آن اين كه: سير مزبور از خود مسجدالحرام صورت گرفته و تمام آن در يك شب واقع شده و هدف اين سفر عجيب، «مشاهده آيات عظمت خداوند» بوده است.

ضمناً ظاهر آيه اين است كه جريان مذكور در بيدارى بوده نه در خواب، زيرا مفهوم جمله «اسرى بعبده» اين است كه خداوند «بنده‌اش» را به چنين مسافرتى برد، بعلاوه، شروع آيه با كلمه «سبحان» كه نشانه اهمّيّت موضوع است نيز مؤيد