نيست، زيرا كه رابطه جسمانى و تولّد او از نوح كاملًا صحيح بود، بلكه مقصود اين است كه او فرزند روحانى و معنوى تو نيست؛ زيرا رابطه معنوى او با پدر قطع شده بود.

مقصود از جمله دوّم اين است كه او صاحب كردار صالح نيست، چون بقدرى صاحب كردار ناصالح بود كه گويا ذات و شخص او مجسّمه عمل بد و كردار ناصحيح شده بود.

در جمله سوّم نهى مى‌كند كه آنچه نمى‌دانى سؤال مكن، منظور اين است كه انسان نبايد درباره آنچه از اسرار آن آگاه نيست قضاوت كند.

امّا در مورد سؤال چهارم: آنچه براى نوح مجهول بود و خدا او را آگاه ساخت اين بود كه تصوّر مى‌كرد خداوند وعده داده است كه فرزندان او را مطلقاً نجات بدهد، ولى بعداً متوجّه شد كه وعده مزبور فقط مربوط به كسانى بوده كه رابطه معنوى خود را با نوح قطع نكرده باشند.