نويسنده كتاب در اين‌جا نيز از كلمه‌ «لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً» استنباط كرده كه پيش از قابليّت پيدا كردن براى ذكر نامش در كتب الهى، چيزى بوده، نهايت آن كه در اثر نداشتن كمال انسانى و بودنش در جرگه حيوانات، قابليّت آن را نداشته كه نام و شرح حالش در كتاب‌هاى آسمانى (صحف ابراهيم، تورات، انجيل و قرآن) آورده شود!

آيا واقعاً آيات فوق، دلالت بر تكامل تدريجى انسان از نوعى به نوع ديگر دارند و اگر مربوط به نظريّه «ترانسفورميسم» نيستند، پس معناى اين آيات چيست؟!

پاسخ‌

به عقيده ما، آيات فوق ارتباطى با نظريّه ترانسفورميسم و تكامل تدريجى جانداران ندارند؛ آيات ياد شده معانى ديگرى دارند كه ذيلًا توضيح داده مى‌شود.

تفسير آيه اوّل: از جمله مسائلى كه باور كردن آن براى آدمى سخت و دشوار بوده و به آسانى نمى‌توانسته خود را نسبت به آن قانع سازد، موضوع معاد، يعنى زنده شدن مردم در سراى ديگر بوده است.

لذا آيات زيادى در قرآن شريف براى بيان حالات انكار منكرين معاد و رفع استبعاد آنان نازل شده كه از آن جمله آيات 66-/ 67-/ 68 سوره مريم است.

خداوند در اين آيات، حالت انكار منكرين رستاخيز عمومى، و پاسخ آنها را اين طور بيان مى‌كند: «وَ يَقُولُ الانْسَانُ اءِذا مَامِتُّ لَسَوْفَ اخْرَجُ حَيّاً اوَ لَا يَذْكُرُ الانْسانُ انَّا خَلَقْناهُ مِن قَبْلُ وَ لَمْ يَكُ شَيْئاً فَوَرَبِّكَ لَنَحْشرَنَّهُمْ؛ انسان مى‌گويد: آيا پس از مردن، زنده (از قبر) بيرون آورده مى‌شوم؟! آيا انسان به خاطر نمى‌آورد كه ما پيش از اين او را آفريديم در حالى كه چيزى نبود؟! سوگند به پروردگارت كه همه آنها را همراه با شياطين در قيامت جمع مى‌كنيم ...».

بطورى كه ملاحظه مى‌فرماييد؛ آيه مورد استدلال نويسنده آن كتاب‌ «اوَ لَا