صالح انجام دهند، پاداششان نزد پروردگارشان مسلّم است و هيچ‌گونه ترس و اندوهى براى آنها نيست. (هركدام از پيروان اديان الهى، كه در عصر و زمان خود، بر طبق وظايف و فرمان دين عمل كرده‌اند، مأجور و رستگارند)». [1] 2-/ «انَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هَادُوا وَالصّابِئُونَ وَالنَّصَارَى مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ و عَمِلَ صَالِحاً فَلا خَوْف عَلَيْهِمْ وَلاهُمْ يَحْزَنُونَ» [2] كه از نظر معنا چندان تفاوتى با آيه نخست ندارد.

3-/ «انَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا والصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَى وَالَمجُوسَ وَ الَّذِينَ اشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَىٍ شَهيد؛ مسلّماً كسانى كه ايمان آورده‌اند و يهود و صابئان [/ ستاره پرستان‌] و نصارى و مجوس و مشركان، خداوند در ميان آنان روز قيامت داورى مى‌كند؛ (و حق را از باطل جدا مى‌سازد؛) خداوند بر هر چيز گواه (و از همه چيز آگاه) است». [3] در ابتدا ممكن است چنين تصوّر شود كه اين آيات مى‌گويند پيروان هريك از اديان ياد شده، اگر در عين ايمان به خدا و روز رستاخيز داراى عمل نيك باشند، رستگارند و نتيجه آن اين است كه هنوز اديان ديگر منسوخ نشده است و اكنون كه اسلام براى بشر عرضه شده، به اين معنا نيست كه پيروى از اديان ديگر منسوخ گرديده، بلكه هريك از آيين‌هاى پيشين راهى به سوى خداست و بشر مى‌تواند از هر راهى كه بخواهد به اين مقصد برسد و هرگز لزومى ندارد كه از راه شريعت خاصّى مانند اسلام پيروى كند. اين مطلبى است كه مكرّر از طرف افرادى كه مطالعات سطحى در قرآن دارند، مطرح شده است.

ولى بايد توجّه داشت اساس تفسير يك آيه اين نيست كه از آيات ديگر چشم‌

[1]. سوره بقره، آيه 62.

[2]. سوره مائده، آيه 69.

[3]. سوره حج، آيه 17.