وارد مى‌گردد.

بنبار اين، نامگذارى اين دو نماز به نام‌هاى «ظهر» و «عصر» از نظر وقت فضيلت اين دو نماز مى‌باشد، نه از جهت وقت مشترك كه در آن وقت هم اداست.

كسى كه در اوايل ظهر نماز عصر را مى‌خواند، نماز خود را در وقت خودش مى‌خواند و اين كه نيّت مى‌كند نماز عصر مى‌خوانم، يعنى نمازى را مى‌خوانم كه از نظر وقت فضيلت، وقت آن عصر است؛ و در هر حال، بهتر اين است كه آن را بتأخير اندازد و در وقت فضيلت-/ وقت عصر-/ به جا آورد. همچنين كسى كه نماز ظهر را در اواخر روز به جا مى‌آورد، نماز را در وقت مشترك مى‌خواند و اين كه نيّت نماز ظهر مى‌كند، به خاطر اين است كه وقت فضيلت آن ظهر است و همچنين است نماز مغرب و عشا از نظر وقت «مختص» و «مشترك» و «فضيلت».