اثر اكراه از بين مى‌رود و يك مرد وظيفه شناس مى‌گردد، باقى اعمال او با خلوص نيّت توأم مى‌باشد.

گذشته از اين، مى‌توان گفت اين افراد بيش از اين مجبور نيستند كه خود را به صفوف جماعت برسانند و در صف مأمومين قرار گيرند، در اين حالت اين افراد مى‌توانند به ميل خود نيّت نماز كنند و پاداش نماز و جماعت را ببرند (چنان كه مى‌توانند شكل نماز را انجام دهند و مانند ديگران ركوع و سجود كنند بدون اين كه نيّت نماز واقعى را داشته باشند.) هرگاه كسى در اين صورت نماز خواند نماز او صحيح است؛ زيرا از روى اراده و ميل انجام يافته است.