كه مى‌تواند در پرتو ايمان، بر هر چيز-/ حتّى بر عواطف و احساسات عميق و ريشه دار پدرانه-/ پيروز آيد و براى يك هدف عالى و معنوى، از فرزند خويش بگذرد؛ اگر چه سرانجام فقط گوسفندى ذبح كرد.

زائران خانه خدا با كشتن گوسفندى در سرزمين «منى» خاطره اخلاص و قدرت ايمان و پايه فداكارى او را در دل‌ها زنده مى‌سازند و از اين رهگذر به يكديگر درس فداكارى و جانبازى مى‌آموزند و گويا عملًا چنين مى‌گويند كه مرد خدا كسى است كه در راه خدا از همه چيز بگذرد-/ چنان كه آن مرد بزرگ گذشت-/ اين گوشه‌اى از اسرار قربانى روز «منى» است.

اكنون بايد ديد نظر اسلام در اين گوشت‌هاى قربانى چيست و آيا مسلمانان در اين باره وظيفه‌اى دارند؟

براى پاسخ اين پرسش، به كتاب آسمانى خود «قرآن مجيد» مراجعه كرده و مى‌بينيم كه سوره حج به كلّيّه كسانى كه در روز عيد قربان در «منى» حيوانى را قربانى مى‌كنند، چنين دستور مى‌دهد: «وَ اطْعِمُوا الْبائِسِ الفَقير؛ و بينواى فقير را نيز اطعام نماييد!» [1] و نيز مى‌فرمايد: «فَكُلُوا مِنْها وَ اطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرّ؛ از آن (قربانى) خود بخوريد و مستمندان قانع و فقيران را نيز از آن اطعام كنيد!» [2] در رساله‌هاى عمليّه دستور مى‌دهند كه زائران خانه خدا گوشت قربانى را سه قسمت كنند:

بخشى از آن را خودشان استفاده كنند و بخشى را به مؤمنان و بخشى را به نيازمندان بدهند.

اين دستورات صريح، حاكى است كه منظور از كشتن اين حيوانات علاوه بر يك سلسله فوايد معنوى كه در بالا تذكّر داده شده، اين است كه اين ذبايح به‌

[1]. سوره حج، آيه 28.

[2]. سوره حج، آيه 36.