خداوند بزرگ بر اين جهان هستى است؛ امّا مسأله ايجاد موجودات از «عدم» از طريق دليل ازلى نبودن مادّه اثبات مى‌گردد.

فلاسفه جهان حدوث مادّه را از راه دلايل فلسفى ثابت كرده‌اند و پس از كشف قانون دوّم «ترموديناميك»، «انتروپى» (پيرى جهان و كاهش حرارت و اين كه تمام اجسام از گرمى رو به سردى مى‌گرايند) حدوث مادّه از مسائل روشن علوم طبيعى شده است.

اينك بحث فشرده‌اى در اين باره‌

نخستين كسى كه از طريق علوم طبيعى پى به حدوث مادّه و انرژى برد و ثابت كرد كه جهان آفرينش آغاز داشته است، «اسحاق نيوتن» بود. وى از مطالعات خود چنين نتيجه گرفت كه: جهان از نظم و ترتيب رو به بى‌نظمى و انحلال مى‌رود و روزى فرا مى‌رسد كه حرارت تمام اجسام مساوى و برابر گردد. او از اين‌جا نتيجه گرفت كه بايد براى جهان آغازى باشد سپس با مطالعه روى حرارت معتقد گرديد كه در تمام تغييراتى كه در حرارت توليد مى‌شود، يك قسمت از نيروى قابل استفاده تبديل به نيروى غير قابل استفاده مى‌شود و هيچ‌گاه نيروى غير قابل استفاده به نيروى قابل استفاده تبديل نمى‌شود (و اين همان قانون دوّم ترموديناميك است).

«بولتزمن» باهوش سرشار و اطّلاعات وسيع رياضى خود، درك كرد كه قانون دوّم حرارت و حركت، حالت مخصوصى از يك اصل كلّى است و نشان مى‌دهد كه در تمام نقل و انتقالات، قسمتى از نظم و ترتيب از بين مى‌رود و در مورد حرارت، با تبديل نيروى قابل استفاده به نيروى غير قابل استفاده، نظم و ترتيب ذرّات از ميان رفته و طرح خلقت متلاشى مى‌شود.

توضيح اين كه: طبق اصل دوّم ترموديناميك، يعنى قانون حرارت كه «آنتروپى» ناميده مى‌شود، حرارت از اجسام گرم به طرف اجسام سرد جارى‌