فداكار كه جان به كف در راه آرمان‌هاى الهى نبرد و فداكارى نمايند، در پرورش افراد صالح و جانباز بكوشيم و تا آن‌جا كه امكانات اجازه مى‌دهد، براى يك چنين نهضت وسيع جهانى، افرادى را تربيت كنيم كه بتوانند آرمان‌هاى جهانى آن حضرت را در سرتاسر جهان تحقّق بخشند و يك چنين هدف مقدّسى در صورتى انجام مى‌گيرد كه مصلحان اجتماع دست روى دست نگذارند و از هيچ‌گونه اقدامى در راه تربيت افراد با ايمان دريغ نورزند.

ثالثاً: از همه اينها گذشته، ما بايد موقعيّت خود را در زمينه انقلاب «حضرت مهدى» (عج) مشخّص كنيم؛ بديهى است اگر ما به گسترش فساد كمك كنيم، از كسانى خواهيم بود كه انقلاب حضرت مهدى (عج) براى درهم كوبيدن آنها صورت مى‌گيرد و اگر درصدد اصلاح جامعه باشيم، از كسانى خواهيم بود كه در ارتش انقلابى حضرت مهدى (عج) همكارى مى‌كنند؛ بنابر اين، به فرض اين كه با كمك كردن به توسعه فساد، ظهور حضرت مهدى (عج) را به پيش بيندازيم، وضع خود را بطور قطع به خطر انداخته‌ايم، مگر نه اين است كه حضرت مهدى (عج) براى كوتاه كردن دست فاسدان و برچيدن بساط ظلم و فساد قيام مى‌كند، ما چگونه مى‌توانيم با گسترش فساد از انقلاب او بهره‌مند شويم؟

بنابر اين، سكوت در برابر فساد و يا كمك به توسعه فساد-/ چه از لحاظ كلّى و چه از نظر شخصى-/ براى ظهور حضرت مهدى (عج) صحيح نيست.

بيشتر به نظر مى‌رسد كه اين اشكال و مغلطه كارى را كسانى درست كرده‌اند كه مى‌خواهند از زير بار مسؤوليّت‌ها فرار كنند و يا آلوده به هر فسادى شوند.