وجود او مجهول و تاريك است.

در حالى كه كشورهاى متمدّن آن زمان در مورد حفظ و ضبط تواريخ مربوط به خود تا اين اندازه بى‌اعتنا باشند، تعجّب ندارد كه اروپائيان در آن زمان به ضبط چنين حادثه‌اى اقدام نكرده باشند.

علاوه بر اينها بناى تاريخ نويسان ضبط همه وقايع نبوده است، چون ما بطور قطع مى‌دانيم در طول تاريخ بشر صدها زلزله نابود كننده و طوفان وحشتناك رخ داده كه شهرها و آبادى‌هاى وسيع را ويران نموده است در حالى كه تاريخ همه آنها را ضبط نكرده و به خاطر ندارد.

اگر به تفسير طبرى مراجعه كنيد مى‌بينيد تقريباً 30 روايت در مسأله شقّ‌القمر در اين كتاب آمده است، ولى صاحب همين تفسير در تاريخى كه نوشته (تاريخ طبرى) نامى از شقّ‌القمر به ميان نياورده است.

با توجّه به اين جهات، ذكر نشدن اين حادثه در تواريخ و غير آن تعجّب ندارد و نبايد آن را دليل بر عدم وقوع اين حادثه دانست.

همچنين آن طور كه بعضى از دانشمندان تحقيق كرده‌اند اين موضوع در بعضى از تواريخ هم نوشته شده است؛ مثلًا، در مقاله يازدهم كتاب «تاريخ فرشته» آمده است كه در عهد رسول اكرم صلى الله عليه و آله، اهل ميلبار هندوستان شقّ‌القمر را ديدند و در نوشته‌هاى خود ثبت كردند و حاكم آن شهر پس از آن كه تحقيقاتى در اين زمينه به عمل آورد، براى او ثابت شد كه اين موضوع در اثر اعجاز پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تحقّق يافته و دين اسلام را پذيرفت؛ بنابر اين نمى‌شود گفت در هيچ تاريخى ضبط نشده است.

اين بود خلاصه بحث پيرامون مسأله شقّ‌القمر و ايرادات گوناگونى كه ممكن است در اطراف آن بشود. [1]

[1]. اقتباس از كتاب «معراج، شقّ‌القمر، عبادت در قطبين».