نسبت هيچ‌گونه اختصاصى به عيسى ندارد؛ زيرا آدم هم بدون پدر و مادر آفريده شده و پيامبرانى مانند ابراهيم و موسى و نوح و ... نيز سراسر زندگانى آنها با انواع حوادث خارق‌العاده و معجزات آميخته بوده است و همچنين خداوند همه آنها را دوست داشته پس بايد آنها نيز پسر خدا ناميده شوند.

2-/ توجيه ديگر اين كه مى‌گويند: منظور از اين كه عيسى پسر خداست اين است كه خداوند در پيكر عيسى حلول كرده، همان سان كه حرارت در آب حلول مى‌كند.

اين توجيه نيز تنها فرار از اصل اشكال نيست بلكه از چاله به درّه سقوط كردن است؛ زيرا همان‌طور كه در ابتداى بحث تذكر داده شد، خداوند نه مى‌تواند جسم باشد و نه محدود به زمان و مكان؛ خداوندى كه صرف وجود و غير محدود به زمان ومكان است چگونه مى‌تواند در بدن انسانى مانند عيسى كه مانند همه افراد بشر غذا مى‌خورد و مى‌خوابيد و راه مى‌رفت و از لحاظ زمان و مكان محدود بود حلول كرده و محدود شده باشد؟!

آيا آب دريا با آن كه محدود است مى‌شود در يك كاسه كوچك جا گيرد و اگر نمى‌شود، پس چگونه ممكن است وجود نامحدود خداوند در پيكر انسانى چون عيسى محدود و محصور گردد؟!

به هر حال، موضوع پسر بودن عيسى براى خدا نه تنها معقول و منطقى نيست، بلكه هرگاه كسى كمتر اطّلاعى از مبانى اعتقادى اسلام داشته باشد، اين نوع سؤال‌ها به همان اندازه براى او تعجّب‌آور است كه كسى بپرسد: چرا خداوند غذا نمى‌خورد و چرا خدا راه نمى‌رود؟!