ايمان و پرهيزكارى در او به اندازه‌اى باشد كه عوامل برونى و درونى گناه نتوانند در وجود او مؤثّر باشند، چنين فردى در هنگام عمل ممكن نيست مرتكب گناه شود.

در اين‌جا جاى اين سؤال باقى مى‌ماند كه اين حالات روحى كه سرچشمه معصوم بودن است از كجا و چگونه در وجود پيامبران پيدا مى‌شد؟

بايد توجّه داشت پيدايش اين كمالات روحانى معلول چند عامل عمده و اساسى بوده است:

1- وراثت‌

در علم زيست‌شناسى به ثبوت رسيده كه استعداد و آمادگى روحى براى كسب فضايل و كمالات انسانى و حتّى پاره‌اى از خود صفات و كمالات، از راه وراثت از نسلى به نسل ديگر منتقل مى‌شود، خاندانى كه پيامبران در آن متولّد مى‌شدند عموماً خاندانى پاك و اصيل بودند كه با گذشت زمان كمالات و فضايل روحى برجسته‌اى در آنها متراكم شده، نسل به نسل به حكم وراثت در خاندان آنها جريان داشته است؛ تاريخ در موارد زيادى اين واقعيّت اساسى را نشان مى‌دهد، مثلًا در مورد خاندان پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تاريخ نشان مى‌دهد كه آن حضرت در اصيل‌ترين خاندان عرب (قريش) و در ميان قريش هم از شريفترين تيره (بنى‌هاشم) متولّد شد؛ اين خاندان به راستى و درستى، شجاعت، مهمان نوازى، غيرتمندى، دادخواهى، پاكى و امانت معروف بودند و به همين جهت در ميان قبايل مختلف عرب از احترام مخصوصى برخوردار بودند. پدران پيامبر اسلام تا آن‌جا كه تاريخ اسم آنها را ضبط نموده، عموماً افرادى برجسته و شريف و با ايمان بودند.

بنابر اين، مسأله «وراثت» زمينه يك آمادگى و استعداد خاصّى را براى دريافت كمالات روحى در پيامبران ايجاد نموده بود و اين زمينه به منزله اساسى بود كه مى‌شد با ضميمه نمودن عوامل ديگرى چون «تربيت عالى و روحانى» فضايل را در وجود اين افراد بارور ساخت.