مبارزه امام حسين عليه السلام با جهل و نادانى:

امام حسين عليه السلام براى بيدارى و آگاهى مردم قيام كرد، امّا آن قدر خواب آنها عميق و جهل وناآگاهيشان ريشه‌دار بود كه جز خون قلب امام عليه السلام و ياران وفادارش اين آفت مهم را از مزرعه اسلام دور نساخت. مردم پس از شهادت حضرت ابى‌عبداللَّه عليه السلام و همراهانش، و اسارت خاندان عصمت و طهارت، و بر سر نيزه رفتن سرهاى مقدّس شهداى كربلا، از خواب غفلت بيدار شدند و قيام‌ها يكى پس از ديگرى شكل گرفت و بنى‌اميّه پس از واقعه كربلا روى خوش نديدند، تا اينكه اين خون‌هاى پاك منتهى به سقوط بنى‌اميّه و ريشه‌كن شدن اين درخت ناپاك شد. [1]

پيام اين هدف‌

بر عاشقان امام حسين عليه السلام و عزاداران سرور و سالار شهيدان، و مشتاقان زيارت كربلاى معلّى، و خوانندگان‌

[1]. شهادت امام حسين عليه السلام از همان روز عاشورا اثر بيداركننده خود را گذاشت، و فرياد انتقام از يكى از زنان سربازان دشمن كه از قبيله بكر بن وائل بود سر داده شد. و با فرياد يالثارات رسول اللَّه مردم را به گرفتن انتقام از قاتلان امام حسين عليه السلام تشويق كرد و در پى آن قيام‌هاى متعدّدى رخ داد تا بالاخره حكومت بنى‌اميّه را سرنگون ساخت (سوگنامه آل محمد، ص 533).