فراوان ديگر.

با اين حال چگونه مى‌توان نيروى عقل و خرد و تفكّر را در اصول و فروع اسلام ناديده گرفت.

60- باز هم عدل الهى‌

همان گونه كه اشاره شد ما معتقد به عدل الهى هستيم و يقين داريم كه هرگز خداوند ستمى به بنده‌اى از بندگان روا نمى‌دارد، چرا كه ظلم كار زشت و ناپسندى است، و ساحت قدس الهى از چنين كارى پاك و منزه است: «وَ لا يَظْلِمُ رَبُّكَ احَداً؛ پروردگارت به احدى ظلم نمى‌كند». [1]

اگر مجازات‌هايى در دنيا و آخرت دامن افرادى را مى‌گيرد، سبب اصلى آن خودشان هستند «فَما كانَ اللَّهُ لِيُظْلِمَهُمْ وَلكِنْ كانُواانْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ؛ خداوند به آنها (اقوام پيشين كه گرفتار عذاب الهى شدند) ستم نكرد، آنها خودشان بر خويشتن ستم مى‌كردند!». [2]

نه فقط انسان‌ها بلكه هيچ موجودى در جهان از سوى خداوند مورد ستم قرار نمى‌گيرد «وَ مَا اللَّهُ يُريدُ ظُلْماً لِلْعالَمينَ؛ خداوند هيچ گاه ستمى بر جهانيان نمى‌خواهد» [3]-/ البته تمام اين آيات تأكيد و ارشاد به سوى حكم عقل است.

[1]. سوره كهف، آيه 49

[2]. سوره توبه، آيه 70

[3]. سوره آل‌عمران، آيه 108