در حديث ديگرى از امام جعفربن محمّدالصّادق عليه السلام مى‌خوانيم: كسى سؤالى از آن امام نمود، حضرت جواب گفت. آن مرد براى تغيير دادن نظر مبارك امام به بحث و گفت‌وگو پرداخت، امام صادق عليه السلام فرمود:

اين سخن‌ها را رها كن! «ما اجَبْتُكَ فيهِ مِنْ شَىْ‌ءٍ فَهُوَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ؛ هر جوابى درباره چيزى به تو دادم از پيامبر صلى الله عليه و آله است (و جاى گفت‌وگو ندارد!)». [1]

نكته مهمّ و قابل توجّه اين‌كه ما منابع معتبرى در حديث مانند «كافى» و «تهذيب» و «استبصار» و «من لا يحضره الفقيه» و غير آنها داريم، ولى معتبر بودن اين منابع از نظر ما به اين معنى نيست كه هر روايتى در آنهاست، از نظر ما مورد قبول است؛ ما در كنار روايات، كتب رجال داريم كه وضع راويان اخبار در تمام سلسله سندها در آنها تبيين شده است، روايتى از نظر ما مورد قبول است كه تمام افراد در سلسله سند حديث، اشخاص ثقه و مورد اطمينان باشند. بنابراين رواياتى كه در اين كتب معروف و معتبر است اگر واجد اين شرط نباشد از نظر ما قابل اعتماد نيست.

اضافه بر اين، ممكن است روايتى باشد كه سلسله سند آن نيز معتبر باشد، ولى علما و فقهاى بزرگ ما از آغاز تا كنون، آن را ناديده گرفته و از آن اعراض كرده‌اند؛ زيرا خلل‌هاى ديگرى در آن يافته‌اند؛ ما اين روايت را «مُعْرَض عَنْها» مى‌ناميم و از نظر ما فاقد اعتبار است.

از اين جا روشن مى‌شود كسانى كه براى پى بردن به عقيده ما تنها به وجود روايت يا رواياتى كه در بعضى از اين كتب آمده استناد مى‌كنند

[1]. اصول كافى، جلد 1، صفحه 58، حديث 121