و روز رستاخيز دارند نمى‌يابى كه با كسانى كه نافرمانى خدا و رسولش را كردند دوستى كنند هر چند پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشاوندان آنها باشند، آنان كسانى هستند كه خدا ايمان را بر صفحه دلهايشان نوشته است». [1]

آرى آنها كه در زمان حيات پيامبر صلى الله عليه و آله يا بعد از رحلت او، پيامبر صلى الله عليه و آله را آزار دادند به اعتقاد ما شايسته ستايش نيستند.

ولى نبايد فراموش كرد كه جمعى از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله بزرگ‌ترين مجاهدت‌ها را در راه پيشرفت اسلام نمودند و از سوى خداوند مورد مدح و ستايش قرار گرفتند، همچنين كسانى كه بعد از آنها روى كار آمدند يا در آينده تا پايان دنيا متولّد مى‌شوند چنان چه راه اصحاب راستين و خطّ و برنامه آنها را ادامه دهند شايان هر گونه مدح و ثنا هستند «السّابِقُونَ الاوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرينَ وَ الانْصارِ وَ الَّذينَ اتَّبَعُوهُمْ بِاحْسانٍ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ؛ پيشگامان نخستين از مهاجران و انصار و كسانى كه به نيكى‌ها از آنها پيروى كردند، خداوند از آنها خشنود شد و آنها از خداوند خشنودند». [2]

اين عصاره عقيده ما درباره صحابه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است.

[1]. سوره مجادله، آيه 22

[2]. سوره توبه، آيه 100