بخش چهارم: قيامت و زندگى پس از مرگ‌

34- بدون معاد زندگى نامفهوم است‌

ما معتقديم: همه انسان‌ها در روز واحدى بعد از مرگ زنده مى‌شوند و به حساب اعمال آنها رسيدگى خواهد شد، نيكان و صالحان در بهشت جاويدان جاى مى‌گيرند و بدان و گنهكاران به دوزخ فرستاده مى‌شوند.

«اللَّه لا الهَ الّا هُوَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ الى يَوْمِ الْقِيمَةِ لا رَيْبَ فيهِ؛ معبودى جز خداوند يكتا نيست، به يقين همه شما را در روز رستاخيز كه شكّى در آن نيست گردآورى مى‌كند». [1]

«فَامّا مَنْ طَغى* وَ آثَرَ الْحَيوةَ الدُّنْيا* فَانَّ الْجَحيمَ هِىَ الْمَأوى* وَ امّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى* فَانَّ الْجَنَّةَ هِىَ الْمَأوى؛ امّا آن كس كه طغيان كرده و زندگى دنيا را مقدم داشته است به يقين دوزخ جايگاه اوست و آن كس كه از مقام (عدالت) پروردگارش بترسد و نفس را از هوى و هوس باز دارد به يقين بهشت جايگاه اوست». [2]

ما معتقديم: اين جهان در واقع پلى است كه انسان‌ها بايد از آن‌

[1]. سوره نساء، آيه 87

[2]. سوره نازعات، آيات 37-/ 41