بخش سوّم: قرآن و كتب آسمانى‌

24- فلسفه نزول كتاب‌هاى آسمانى‌

ما معتقديم: خداوند براى هدايت نوع بشر كتاب‌هاى آسمانى متعددى فرستاده، از جمله «صحف» ابراهيم و نوح، و «تورات» و «انجيل» و از همه جامع‌تر «قرآن مجيد» است، و اگر اين كتاب‌ها نازل نمى‌شد، انسان در مسير خداشناسى و عبادت پروردگار گرفتار خطا مى‌شد و از اصول تقوا و اخلاق و تربيت، و قوانين اجتماعى مورد نيازش دور مى‌ماند.

اين كتب آسمانى همچون باران رحمتى بر صفحه دل‌ها فرو ريخت و بذرهاى تقوا و اخلاق و معرفة اللَّه و علم و حكمت را در نهاد انسان‌ها پرورش داد و شكوفا ساخت.

«آمَنَ الرَّسُولُ بِما انْزِلَ الَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ المُؤمِنُونَ كُلّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكِتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ؛

پيامبر به آنچه از سوى پروردگارش بر او نازل شده ايمان آورده و همه مؤمنان (نيز) به خدا و فرشتگان او و تمام كتاب‌ها و فرستادگانش ايمان آورده‌اند». [1]

هر چند متأسّفانه بر اثر گذشت زمان و دخالت جاهلان و نااهلان،

[1]. سوره بقره، آيه 285