سپس دوران بارانهاى سيلابى شروع گرديد، هزاران سال طوفان و بارانهاى سيل آسا زمين را ميدان تاخت و تاز خود قرار داده بود، و امواج كوه پيكر، صخره‌هاى عظيم را همه جا در هم مى‌كوبيد و بر تمام قاره‌ها مى‌دويد.

گويا اين بارانهاو سيلها مأموريت داشتند مانند يك «تراكتور عظيم» زمينها را هموار كنند؛ صخره‌ها را بشويند و دشتها و جلگه‌هاى وسيعى كه بستر زندگى انسان و ساير جانداران و محل روييدن انواع گياهان است به وجود آورند.

بالاخره اين مأموريت به خوبى انجام يافت، آبها در گودالهاى عظيم جمع شدند و درياها به وجود آمدند، كوهها به مقدار زيادى ساييده شد، دره‌هايى پر گرديد، و زمينهاى هموار و نرمى به وجود آمد.

پس از سه هزار ميليون سال يا قدرى بيشتر (كه باز تاريخ دقيق آن در دست نيست) نخستين جوانه زندگى در درياها و در ميان آبى كه مايه حيات است پديدار گرديد.

جانداران با اشكال عجيب و مختلف يكى پس از ديگرى به وجود آمدند، عدّه‌اى از نژادهاى آنها براى هميشه‌