14- عفّت نفس‌

14- وَ انْفُسُهُم عَفيفَةٌ

ترجمه: و ارواحشان عفيف و پاك است.

شرح: در سير بحث به صفت چهاردهم كه عفّت نفس آنهاباشد مى‌رسيم، براى روشن شدن حقيقت عفّت ابتدا به سراغ معناى لغوى آن مى‌رويم و سپس به بحث اخلاقى مى‌پردازيم و بعد از آن رواياتى را كه در اين زمينه وارد شده است نقل مى‌كنيم.

معناى لغوى عفّت‌

از نظر لغت «عفّت» از عُفَّه و عُفافَه (باقيمانده چيزى) گرفته شده، و به معنى اقتصار و قناعت كردن بر تناول شى‌ء قليل و مختصر است، كه باقيمانده از چيزى است. سپس معنى از اين فراتر رفته و راغب در مفردات گويد: «العفَّةُ حُصول حالة لِلنَّفس تمتَنع بها عن غلبة الشهوة» [1]: «عفت حاصل شدن حالتى براى نفس است‌

[1]. مفردات راغب، صفحه 339، چاپ دفتر نشر كتاب.