واژه‌ها و اصطلاحات فقهى‌

الف‌

احتِلام: خارج شدن منى از انسان در حالت خواب.

احتياط: رعايت تمام جوانب نمودن كه در اين صورت موجب اطمينان انسان به رسيدن به واقع مى شود.

احتياط لازم: احتياط لازم آن است كه قبل يا بعد از آن فتوايى از فقيه صادر نشده باشد.

احتياط مستحب: احتياط مستحب آن است كه قبل يا بعد از آن فتوايى از فقيه در مورد آن صادر شده باشد.

احتياط واجب: به معناى احتياط لازم است كه گذشت. در چنين مواردى مقلد مى‌تواند به فتواى مجتهد ديگرى كه در رتبه بعد قرار دارد عمل نمايد.

احتياط را ترك نكند: اشاره به احتياط واجب است.

ادِعا: چيزى را به نفع خود يا ديگرى اظهار داشتن.

اذن: اجازه.

ارتِماس: فرو رفتن در آب براى غسل- فرو كردن دست و صورت در آب براى وضوء.

ارث: ماترك متوفى كه براى ورثه باقى مى‌ماند.

استِبراء: سعى در برائت و پاكى از آلودگى و نجاست. در سه مورد بكار رفته است: