وَ يا قاضِىَ حَوآئِجِ الْفُقَرآءِ وَالْمَساكينِ، وَ يا اكْرَمَ الْأَكْرَمينَ، وَ يا ارْحَمَ‌

و اى برآورنده نيازهاى فقيران و تهيدستان، و اى گرامى‌ترين گراميان، و اى مهربان‌ترين‌

الرَّاحِمينَ، لَكَ تَخَضُّعى‌ وَسُؤالى‌، وَ الَيْكَ تَضَرُّعى‌ وَابْتِهالى‌، اسْئَلُكَ انْ‌

مهربانان، فروتنى و درخواستم، و گريه و زارى و ناله‌ام به درگاه توست، از تو مى‌خواهم كه‌

تُنيلَنى‌ مِنْ رَوْحِ رِضْوانِكَ، وَتُديمَ عَلَىَّ نِعَمَ امْتِنانِكَ، وَهاا نَا بِبابِ‌

از نسيم جانبخش خوشنوديت به من برسانى، و نعمت‌هاى بزرگت را بر من ادامه دهى، و اينك من به درگاه‌

كَرَمِكَ واقِفٌ، وَلِنَفَحاتِ بِرِّكَ مُتَعَرِّضٌ، وَبِحَبْلِكَ الشَّديدِ مُعْتَصِمٌ،

كرمت ايستاده ونسيم نيكيت را طالبم، و به ريسمان محكمت چنگ زده‌ام‌

وَبِعُرْوَتِكَ الْوُثْقى‌ مُتَمَسِّكٌ، الهى‌ ارْحَمْ عَبْدَكَ الذَّليلَ، ذَااللِّسانِ الْكَليلِ،

و دستگيره محكمت را گرفته‌ام، اى معبود من بر بنده فروتنت كه زبانش گنگ‌

وَالْعَمَلِ الْقَليلِ، وَامْنُنْ عَلَيْهِ بِطَوْلِكَ الْجَزيلِ، وَاكْنُفْهُ تَحْتَ ظِلِّكَ الظَّليلِ،

و عملش كم است رحم كن، با بخشش فراوانت بر او منت گذار، و او را در زير سايه گسترده‌ات پناه ده.

يا كَريمُ يا جَميلُ، يا ارْحَمَ الرَّاحِمينَ. [1]

اى بخشنده، اى زيبا، اى مهربان‌ترين مهربانان.

12- مناجات العارفين‌

(عارفان)

مناجات كسانى است كه عارفانه با خدا سخن مى‌گويند، آنان كه پس از قبول ناتوانى از درك كنه ذات او و راهيابى به شناخت كامل صفاتش در پى معرفتى بهتر از گذشته و دريدن حجابها از ديدگان دل و جانند و تشنه‌كام در جستجوى چشمه‌هاى محبّت الهى و نوشيدن از جام عشق وى مى‌باشند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

الهى‌ قَصُرَتِ الْأَلْسُنُ عَنْ بُلُوغِ ثَنآئِكَ كَما يَليقُ بِجَلالِكَ، وَعَجَزَتِ‌

اى معبود من، زبانها از بيان ثنايت آن چنان كه شايسته بزرگى توست كوتاه است، و عقلها

[1]. بحارالانوار، جلد 91، صفحه 149.