responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : كليات مفاتيح نوين نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 57

20- «آيةالكرسى» يكى از مهمترين آيات قرآن‌

در اهمّيّت و فضيلت اين آيه همين بس كه از پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله نقل شده است كه از يكى از ياران خود سؤال كرد «كدام آيه برترين آيه كتاب اللَّه است؟» عرض كرد:

اللَّهُ لا إلهَ إلَّا هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ ...

پيامبر صلى الله عليه و آله دست بر سينه او زد و فرمود: «دانش بر تو گوارا باد ...». [1] در حديث ديگرى از حضرت على عليه السلام از پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه فرمود: «برگزيده قرآن، سوره بقره و برگزيده بقره، آيةالكرسى است، در آن، پنجاه كلمه و در هر كلمه بركتى است». [2] در حديث ديگرى آمده است كه هر كس به بستر مى‌رود، تسبيح حضرت زهرا عليها السلام بگويد، سپس آيةالكرسى را بخواند تا صبح از همه چيز در امان خواهد بود. [3] بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

اللَّهُ لَآإِلهَ إلَّاهُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لَاتَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي‌

هيچ معبودى جز خداوندِ يگانه زنده و پاينده نيست، (خداوندى كه قائم به ذات خويش است، و موجودات ديگر، قائم به او). هيچ گاه خواب سبك و سنگينى او را فرا نمى‌گيرد؛

السَّموتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ‌

(و لحظه‌اى از تدبير جهان هستى، غافل نمى‌ماند؛) آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، از آن اوست. كيست كه در نزد او، جز به فرمانش شفاعت كند؟! آينده و گذشته بندگان را

أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَ لَايُحِيطُونَ بِشَىْ‌ءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَآءَ وَسِعَ‌

مى‌داند؛ و كسى از علم او آگاه نمى‌گردد؛ جز به مقدارى كه‌او بخواهد. (اوست كه به همه چيز آگاه است؛ و علم و دانش محدود ديگران، پرتوى از علمِ بى‌پايان و نامحدود اوست).

كُرْسِيُّهُ السَّموتِ وَالْأَرْضَ وَلَايُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ 255 لَآ

تخت (حكومت) او، آسمانها و زمين را دربرگرفته؛ و نگاهدارى آن دو [/ آسمان و زمين‌]، او را خسته نمى‌كند. و اوست بلند مرتبه و با عظمت. (255) اكراهى‌

إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَىِّ فَمَن يَكْفُرْ بِالطغُوتِ وَ يُؤْمِن‌

در قبول دين، نيست. (زيرا) راه درست از راه انحرافى، روشن شده است. بنابراين، كسى كه به طاغوت [/ بت و شيطان، و هر موجود طغيانگر] كافر شود و به خدا ايمان آورد،

بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى‌ لَاانفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ 256 اللَّهُ‌

به محكم‌ترين دستگيره چنگ زده است، كه گسستن براى آن نيست. و خداوند، شنوا و داناست. (256) خداوند،


[1]. درّ المنثور، جلد 1، صفحه 322، ذيل آية الكرسى.

[2]. مستدرك الوسائل، جلد 4، صفحه 336، حديث 27.

[3]. بحارالانوار، جلد 89، صفحه 266، حديث 11 (با تلخيص).

نام کتاب : كليات مفاتيح نوين نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 57
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست