كُنتُمْ تَكْفُرُونَ 64 الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى‌ أَفْوهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ

كفرى كه داشتيد به آتش آن بسوزيد! (64) امروز بر دهانشان مُهر مى‌نهيم، و دستهايشان با ما سخن مى‌گويند و پاهايشان به كارهايى‌

أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ 65 وَلَوْ نَشَآءُ لَطَمَسْنَا عَلَى‌ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا

كه انجام مى‌دادند گواهى مى‌دهند. (65) و اگر بخواهيم (در همين جهان) چشمانشان رامحو مى‌كنيم؛ سپس براى عبور از راه،

الصِّرطَ فَأَ نَّى‌ يُبْصِرُونَ 66 وَلَوْ نَشَآءُ لَمَسَخْنهُمْ عَلَى‌ مَكَانَتِهِمْ فَمَا

مى‌خواهند بر يكديگر پيشى بگيرند، امّا چگونه مى‌توانند ببينند؟! (66) و اگر بخواهيم آنها رادر جاى خود مسخ مى‌كنيم (و به مجسّمه‌هايى بى‌روح مبدّل مى‌سازيم)

اسْتَطعُوا مُضِيّاً وَلَا يَرْجِعُونَ 67 وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِى الْخَلْقِ أَفَلَا

تا نتوانند راه خود را ادامه دهند و نه به عقب بازگردند. (67) هر كس را عمر طولانى دهيم، در آفرينش واژگونه‌اش مى‌كنيم (و به ناتوانى كودكى باز مى‌گردانيم)؛

يَعْقِلُونَ 68 وَمَا عَلَّمْنهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِى لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْءَانٌ مُّبِينٌ‌

آيا نمى‌انديشند؟! (68) ما شعر به او [/ پيامبر] نياموختيم، و شايسته او نيست؛ (شاعر باشد) اين (كتاب آسمانى) فقط مايه يادآورى و قرآن مبين است.

69

لِّيُنذِرَ مَن كَانَ حَيّاً وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكفِرِينَ 70 أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا

(69) تا هركس را كه زنده است (و حيات انسانى دارد) انذار كند (و بر كافران اتمام حجّت شود) و فرمان عذاب بر آنان مسلّم گردد. (70) آيا نديدند كه از آنچه با قدرت‌

لَهُم مِّمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَآ أَنْعماً فَهُمْ لَهَا ملِكُونَ 71 وَ ذَلَّلْنهَا لَهُمْ فَمِنْهَا

خود به عمل آورده‌ايم چهارپايانى براى آنان آفريديم كه آنان مالك آن هستند؟! (71) و آنها را رام ايشان ساختيم، هم مركب آنان‌

رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ 72 وَ لَهُمْ فِيهَا مَنفِعُ وَ مَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُونَ 73

از آن است و هم از آن تغذيه مى‌كنند؛ (72) و براى آنان بهره‌هاى ديگرى در آن (حيوانات) است و نوشيدنيهايى گوارا؛ آيا با اين حال شكرگزارى نمى‌كنند؟! (73) وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ ءَالِهَةً لَّعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ 74 لَايَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ‌

آنان غير از خدا معبودانى (براى خويش) برگزيدند به اين اميد كه يارى شوند. (74) (ولى) آنها قادر به يارى ايشان نيستند، و اين‌

وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ 75 فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا

(عبادت كنندگان در قيامت) لشكرى براى آنها خواهند بود كه (در آتش دوزخ) احضار مى‌شوند. (75) پس سخنانشان تو را غمگين نسازد؛ ما آنچه را پنهان مى‌دارند وآنچه را آشكار مى‌كنند

يُعْلِنُونَ 76 أَوَ لَمْ يَرَ الْإِنسنُ أَنَّا خَلَقْنهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ 77

مى‌دانيم. (76) آيا انسان نمى‌داند كه ما او را از نطفه‌اى بى‌ارزش آفريديم؟! و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد كه) به مخاصمه آشكار (با ما) برخاست. (77)

وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًاوَنَسِىَ خَلْقَهُ قَالَ مَن يُحْىِ الْعِظمَ وَهِىَ رَمِيمٌ 78 قُلْ‌

و براى ما مثالى زد و آفرينش خود را فراموش كرد و گفت: «چه كسى اين استخوانها را زنده مى‌كند در حالى كه پوسيده است؟!» (78) بگو:

يُحْيِيهَا الَّذِى أَنشَأَهَآ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ 79 الَّذِى جَعَلَ لَكُم‌

«همان كسى آن را زنده مى‌كند كه نخستين بار آن را آفريد؛ و او نسبت به هر مخلوقى داناست. (79) همان كسى‌