است که سه مکان مشخص (جمره اولی، جمره وسطی و جمره عقبه) را شامل میشود.
از امام علی (ع) و امام صادق (ع) حکایت شده است: «شیطان خود را به ابراهیم (ع) نمایاند و جبرئیل به او دستور داد که با هفت سنگ شیطان را براند».[1]
محلهایی که ابراهیم (ع) به سوی شیطان سنگ پرتاب کرد، جمرات نامگذاری شد. بخشی از اسرار معارف آن عبارت است از:
یک. مبارزه با شیاطین
سنگباران شیطان، شیوه ابراهیمی در مبارزه است؛ چنانکه گذشت شیطان بر ابراهیم (ع) ظاهر شد و جبرئیل به ابراهیم دستور داد که او را با هفت سنگ بزند. سپس در محل دوم و سوم ظاهر شد و ابراهیم (ع) هر بار، با هفت سنگ او را مورد حمله قرار داد.[2] این عمل ابراهیم (ع)، آموزهای برای همه نسلها است که با شیطان (و شیطان صفتان دنیا) مبارزه کنند. پیامبر (ص) نیز هنگامی که روز عید قربان از مشعر به منا رفت، نزد جمره عقبه آمده و آن را با هفت سنگ زد. این امر در اسلام نیز سنت گردید [3]و همین گونه در مورد جمره اول و دوم عمل کرد.[4]
صاحب کیمیای سعادت مینویسد: «اما انداختن سنگ، مقصود وی (حج گزار) اظهار بندگی است، بر سبیل تعبد محض، و دیگر
[1] قرب الاسناد، ص 532؛ کنز الفرائد، ص 82؛ علل الشرایع، ج 1، ص 437، و الحج و العمره فی الکتاب و السنه، ص 230. [2] همان. [3] دعائم الاسلام، ص 323، ح 1. [4] سنن الدارمی، ج 2، ص 63؛ السنن الکبری، ص 241، ح 96662.