آن مکان و زمان است؛ چرا که عرفاتیان معمولًا در حال عبادت و دعا و
هستند. عرفات روز دعا است[1] و نیکو است دعا در حال طهارت باشد.
اما طهارت درونی و روحی، به معنای پاک شدن از گناهان بوسیله آب توبه و استغفار است، که مناسبترین مکان برای بخشش آنها عرفات است.[2]
ده. عرفات و ولایت
عرفات یکی از مکانها و زمانهای جلوهگری ولایت اهل بیت (ع) است و ارتباط عرفات با ولایت از چند جهت قابل توجه است:
الف. عرفات محل نزول ولایت علی (ع)
عرفات محل نزول اولیه آیه اکمال است؛ علامه طباطبائی (ره) بر آن است که آیه: الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلَامَ دِیناً.[3] براساس بعضی از روایات، در عرفه نازل شد؛ ولی پیامبر (ص) به جهت برخی مصلحت سنجیها و ترس از مخالفت دشمنان، آن را بیان نکرد و منتظر فرصت بود تا اینکه در روز غدیر (18 ذیالحجه) دستور اکید برای ابلاغ آیه فوق آمد: یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِن رَبِّکَ وَإِن لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ؛[4] سپس حضرت آن را برای مردم تلاوت کرد و ولایت
[1] نک: تهذیب، ج 5، ص 182؛ کافی، ج 4، ص 463، ح 4. [2] نک: کافی، ج 4، ص 66؛ الفقیه، ج 2، ص 211. [3] مائده 5، آیه 3. [4] نک: الدر المنثور سیوطی و تفسیر عیاشی، ذیل آیه فوق و المیزان، ج 5، ص 178 و 209.