که پیروان خود را به آراستگی ظاهری نیز امر میکند و میفرماید: «ان الله جمیل و یحب الجمال» سفیدی احرام و کراهت چرکین بودن لباس از جمله مواردی است که بیانگر این اهتمام است. امام معصوم در پاسخ این پرسش که «عن الرجل یحرم فی ثوب و سخ». میفرماید: «لا اقول انه حرام و لکن تطهیره احب الی و طهوره غسله و لا یغسله الرجل ثوبه الذی یحرم فیه حتی یحل و ان توسخ».[1] البته این آراستگی به لباس احرام محدود نمیشود. بلکه تأکید شده حجگزار در حال احرام محیط خود را نیز با پوشش رنگ مناسب و دوری از رنگهایی مانند زرد و سیاه آراسته کند تا علاوه بر اثر روانی که در رنگها وجود دارد، نظافت و طهارت و آراستگی محیط را نیز در آن اجتماع عظیم و فشرده به دنبال داشته باشد. امام صادق (ع) میفرماید: «کره ان ینام المحرم علی فراش اصفر او علی مرفقة صفراء».[2]
سه. حفظ حدود الهی
حرام از حدود الهی است و حفظ حریم آن، میطلبد از آنچه که احتمال ارتکاب حرام میرود نیز اجتناب گردد. عمل به این احتمال هر چند واجب نیست؛ اما اهمیت آن موجب میشود که از اینگونه امور، تحت عنوان کراهت یاد شود و به ترک آن تشویق گردد. این قاعده در تمامی محرمات هست، ولی در مناسک حج به دو مورد خاص نیز اشاره میشود: رفتن به حمام و کیسه کشیدن که احتمال آسیب وارد شدن به بدن میرود، و استعمال حنا قبل از احرام که
[1] وسائل الشیعه، ج 9، باب 38 ابواب تروک احرام. [2] همان، باب 28.