[سوره البقرة (2): آيات 21 تا 22]

(يا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (21) الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِراشاً وَ السَّماءَ بِناءً وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَكُمْ فَلا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْداداً وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (22))

[ترجمه‌]

اى مردم پروردگار خويش را پرستش كنيد كه شما و پيشينيان شما را آفريده است تا پرهيزكار و منزه شويد (21).

آن خدايى كه براى شما زمين را گسترد و آسمان را بر افراشت و از آسمان آبى فرو فرستاد پس بوسيله آن ميوه‌هاى گوناگون براى روزى شما پديد آورد پس براى او مثل و مانندى قرار ندهيد چه شما ميدانيد كه خداوند بيمانند است (22)

شرح لغات‌

خلق- انجام كاريست كه مطابق با حكمت و مصلحت و روى اندازه گيرى دقيق و معين باشد و از همين ماده، كلمات خلق بمعناى طبع و طبيعت و خلاق بمعناى نصيب و سهم مشتق شده است.

ارض- كره زمين و بمعناى دست و پاى حيوانات (قوائم) نيز گفته شده است‌[1] و بمعناى لرزش و ارتعاش هم آمده است.

جعل- از جعل بمعناى ايجاد و حلق و احداث است.

فراشاً- فراش جمع فرش و بساط و مهاد نيز بهمين معناست و در اينجا كنايه از زمين ميباشد.

السماء- آسمان باعتبار اينكه بالاتر از زمين است و در لغت عرب هر چيزى كه بالاتر و بلندتر از چيز ديگر باشد نسبت بآن چيز «سماء» ناميده ميشود[2].

[1]

[2] فرزدق ميگويد: