تفسير:

سپس خداوند اختلاف ميان اهل كتاب را با اينكه تلاوت ميكنند كتاب را- بيان كرده و فرمود:

(وَ قالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصارى‌ عَلى‌ شَيْ‌ءٍ ...)- و يهود گفتند: نصارى- در تدين بنصرانيّت- بر چيزى استوار نيستند.

(وَ قالَتِ النَّصارى‌ لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلى‌ شَيْ‌ءٍ ...)- نصارى گفتند: يهود- در تدين بيهوديّت- بر چيزى استوار نيستند.

(وَ هُمْ يَتْلُونَ الْكِتابَ ...)- در حالى كه كتاب را تلاوت مينمايند.

و در آن دو وجه است:

1- در اين جمله حلّ اين اشكال است: كه چرا اهل كتاب روش اسلام را انكار نموده در حالى كه آنها تلاوت كتاب مينمايند و جواب آن اين است كه تنها تلاوت كتاب نميتواند انكار آنان را تصحيح نمايد و لازم است برهان و دليلى وجود داشته باشد زيرا كه آنان يكديگر را نيز انكار مينمايند و سپس خداوند بيان نمود كه روش مشركين عرب و عموم آنهائيست كه كتاب ندارند و همه دين اسلام را انكار نموده و باور ندارند.

2- اين جمله در صدد نكوهش آنهائيست كه از روى عناد انكار ميكنند دين اسلام را و در حقيقت خداوند ميفرمايد دانش چنين كسى براى او فائده‌اى ندارد زيرا كه در انكار حقّ و نپذيرفتن دين اسلام با نادانى كه از كتاب بهره‌اى ندارد يكسان است.

(كَذلِكَ قالَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ...)- اين چنين گفتند نادانان مانند گفتار ايشان- يهود و نصارى- سدى و مقاتل ميگويند: مشركين عرب كه سر تا پا نادان و كتابى ندارند در برابر محمّد و يارانش همان گفتار يهود و نصارى را گفتند و تصريح نمودند كه آنان دينى ندارند.