و(وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثاقَهُمْ وَ مِنْكَ وَ مِنْ نُوحٍ)[1] (چون از پيامبران پيمان ايشان بگرفتيم و از تو و نوح و ابراهيم ....) دانست كه در اين آيات آنچه عطف شده داخل كلمات قبلى بوده است مانند «نخل» در «فاكهه» و «نوح» و «ابراهيم» در «نبيّين» زيرا در اين موارد مجاز و بر خلاف ظاهر است و اگر قرينه در اين آيات نبود ميگفتيم آنچه بعد از «واو» آمده داخل در كلمات قبل خود نبوده است‌

. [سوره البقرة (2): آيات 63 تا 64]

(وَ إِذْ أَخَذْنا مِيثاقَكُمْ وَ رَفَعْنا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ وَ اذْكُرُوا ما فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (63) ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَلَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَكُنْتُمْ مِنَ الْخاسِرِينَ (64))

[ترجمه‌]

هنگامى كه از شما پيمان گرفتيم و كوه را بر فراز سر شما بالا برديم كه: آنچه بشما داديم (كتاب خدا) محكم بگيريد و مندرجات آن را بخاطر بياوريد باشد كه پرهيزكارى كنيد (63) پس از آن روى گردانديد پس اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نميبود از زيانكاران شده بوديد (64)

شرح لغات‌

ميثاق ...- وزن مفعال از ماده وثوق (اطمينان) عهد محكم.

طور ...- در لغت بمعناى كوه و در اصطلاح كوه مخصوصى است كه موسى در آن، خدا را ميخواند.

تولّيتم ...- روى گردانديد و پشت كرديد.

تفسير

اين خطاب نيز متوجه به نبى اسرائيل است ميفرمايد بياد آوريد وقتى از شما پيمان و عهد گرفتيم اين پيمان، همان درك فطرى توحيد و عدل خداست باضافه برهان‌هاى واضح و روشن ديگرى كه بر توحيد و بر صدق انبياء و رسل اقامه نموديم.

بعضى ميگويند منظور از اين پيمان، همان عهديست كه از انبياء گرفته شده است در آيه كريمه:

[1] آيه 7 از سوره احزاب