الْوَهّابُ لِعَظيمِ النِّعَمِ، الْقابِلُ يَسيرَ الْحَمْدِ، الشّاكِرُ قَليلَ بخشنده نعمتهاى عظيم، قبول كننده سپاس ناچيز، و پذيرنده
الشُّكْرِ، الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ، ذُو الطَّوْلِ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، شكر اندك، نيكوكار خوشرفتار، و بخشنده فراوان، خدايى جز تو نيست، و بازگشت همگان
اِلَيْكَ الْمَصِيرُ. به سوى توست.
(37) و كان مِن دعائِه عليهالسلام اِذَا اعْتَرَفَ بِالتّقصيرِ عَنْ تَاْدِيَةِ الشُّكْرِ «دعادر اعتراف به تقصير از اداى شكر»
اَللَّهُمَّ اِنَّ اَحَداً لايَبْلُغُ مِنْ شُكْرِكَ غايَةً اِلاَّ حَصَلَ عَلَيْهِ مِنْ خداوندا كسى در مسئله شكر به حدّى نمىرسد مگر آنكه احسان ديگر تو او را
اِحْسانِكَ ما يُلْزِمُهُ شُكْراً، وَ لايَبْلُغُ مَبْلَغاً مِنْ طاعَتِكَ وَ اِنِ به شكرى ديگر ملزم مىكند، و از طاعتت به اندازهاى دست نمىيابد - گرچه
نام کتاب : صحیفه سجادیه نویسنده : حسین انصاریان جلد : 1 صفحه : 191