ايشان از مطرح كردن آن‌ها امتناع مى‌نمود و مى‌فرمود اينها مطالب فلسفى نيست، آن‌ها را خودتان مطالعه كنيد.

در واقع مرحوم علاّمه طباطبايى در تدريس مطالب فلسفى و عقلى تنها به استدلال‌هاى عقلى تكيه مى‌كردند و تأكيد داشتند هر دانشى را بايد با شيوه خودش مورد بررسى و پژوهش قرار داد. البته در نهايت مى‌توان نتايج علوم را با يكديگر مقايسه و تطبيق نمود و سنجيد ولى بايد از خلط مباحث عقلى با نكات عرفانى و نقلى پرهيز كرد. اين ويژگى علامه را در سبك تفكر فلسفى از معاصران و اقران و اساتيد گذشته ممتاز مى‌نمايد.

نوآورى‌هاى حكيمانه

علامه در مسايل فلسفى ابتكارات و نوآورى‌هايى هم داشت و موفق گرديد در زمينه‌هاى زير تلاش‌هاى ارزنده‌اى انجام دهد:

1ـ يك سلسله مباحث مورد نياز عصر را كه در كتب فلسفى سنتى مطرح نشده بود و يا به صورت استطرادى مطرح بود، مورد بحث قرار دادند، به عنوان نمونه مقاله ششم كتاب «اصول فلسفه و روش رئاليسم» تحت عنوان «اعتبارات در فلسفه اسلامى» كاملا جديد است اگرچه ريشه‌هاى آن قبلا كم و بيش وجود داشته است.

2ـ مطرح نمودن شبهاتى كه از ناحيه مكاتب گوناگون فلسفى به خصوص الحادى انتشار مى‌يافت و پاسخ دادن به آن‌ها كه ساير اساتيد به اين امر توجه نداشتند و علاّمه كتاب «اصول فلسفه و روش رئاليسم» را در اين راستا به رشته نگارش درآورد. در واقع نياز مُبرم و شديدى به اين