سفر

«بگو در زمين بگرديد‌...» (انعام: 11)

سفر، راهى براى رفتن، دريچه‌اى براى ديدن، پژواكى براى شنيدن، شميمى براى بوييدن، حضورى براى احساس كردن و تأملى براى عبرت گرفتن است. در سفر، دنياى ناديده‌ها، گستره ژرف و ناپيداى خويش را به پنجره نگاه ما باز مى‌كند و ما را سرشار شور و شوق و شگفتى، با رازها و رمزهاى نهان و آشكار خود دم‌ساز مى‌سازد.

سفر، درسى است در كلاس خِلقت، براى ره‌يافتن به شكوه هستى، ديدن زيبا نقش‌بندى‌هاى پر‌افسون آفرينش و شناخت نقاش بى‌همتاى آن، براى شنيدن سرود نيايش رود، ديدن كوه در قنوت، جنگل در قيام، خورشيد در ركوع، درياى در سجود و درك ذره بودن در بى‌كران عظمت خداوندى، و در نهايت، درك و شناختن او.