متوسّل نمي‏شوند؛ بلكه‏ مي‏كوشند تا خود مردم به مقاصد انقلاب ايمان آورند و آگاهانه و آزادانه به انقلابيون بپيوندند و از جان‏ و دل، سقوط و انهدام نظام فاسد و استقرار نظام انقلابي را بخواهند.

از اين رو رهبران اين انقلاب، نه به كتمان حقايق و نه به نشر اكاذيب مي‌پردازند و اساساً از هرگونه اغفال و فريب‌كاري و نيرنگ‌بازي روي مي‌گردانند. در واقع آنان وظيفهٔ خود مي‌دانند كه آگاهي‌هاي مردم، رشد فكري، عقلاني، و فرهنگي آنان را افزايش دهند.

ج ـ تلاش در تحكيم عقايد حقه

به‌منظور استكمال معنوي آدميان، انقلابيون، نخست سعي در ايجاد يا تحكيم و تقويت عقايد حقّه در مردم مي‏كنند و سپس از آن ‏عقايد حقّه در جهت مقاصد انقلاب بهره مي‏جويند. رهبران اين انقلاب، برخلاف رهبران ساير انقلاب‏ها، از هر عقيده‏اي، اگرچه نادرست و خلاف واقع، براي خدمت به انقلاب، استفاده‏ نمي‏كنند. آنان با تحريك و تهييج شديد، احساسات و عواطف غير عقلاني مردم را بر فعّاليّت‏هاي خود حاكم نمي‏سازند؛ بلكه احساسات و عواطف را محكوم و تابع احكام، ادراكات عقل و آرا و عقايد صحيح مي‏گردانند و آن‌گاه از آنها براي كامياب ساختن انقلاب و محقّق كردن اهداف آن سود مي‏برند. به همين دليل، ترويج و اشاعهٔ بينش‏ها و ارزش‏هاي اسلامي، كه هم صحيح و مطابق واقعند و هم‏ آمادگي شگرفي براي ايثار، فداكاري، و جان‌فشاني در مردم پديد مي‏آورند، از جمله برنامه‏هاي رهبران‏ اين انقلاب است.

د ـ تأكيد بر تبيين دقيق اهداف

رهبران انقلاب اسلامي، همچنين، بر تعيين صريح و دقيق اهداف و مقاصد انقلاب، تأكيد