متفاوت با اسلام انقلابي خواهد بود، زيرا در صورت اخير، انقلاب و مبارزه هدف خواهد بود و نه وسيله، برخلاف صورت نخست كه مبارزه و انقلاب، وسيله است نه هدف».[1]

3. ماهيت انقلاب اسلامي

شناسايي ماهيت انقلاب اسلامي و تشخيص فصل مميّز آن از ساير انقلاب‌ها مشكل به نظر نمي‎رسد و تفاوت اين انقلاب با ساير انقلاب‌هاي دنيا، در اسلامي بودن آن است. بنابراين، اگر نظامي، آن فصل مميز و آن مشخصهٔ ماهوي خود را همچنان حفظ كند، مي‎توان ادعا كرد كه هنوز ماهيت خود را از دست نداده است. ولي اگر اين فصل مميز حفظ نگردد، بايد اعتراف كرد كه اين انقلاب از مسير اصلي خود خارج و دچار آسيب شده است.

از آن‌جا كه تنها ديني كه براي تمام شؤون انسان‌ها، اعم از شؤون فردي و اجتماعي و دنيوي و اخروي، برنامه دارد، اسلام است، تنها انقلابي نيز كه قادر است كه جميع مصالح مردم را تأمين و تضمين كند و خود، مسايل و مشكلات جديدي پديد نياورد، انقلاب اسلامي است؛ يعني انقلابي كه در همهٔ ابعاد و وجوه خود، بدون استثنا، از جهان‎بيني و ارزش‎گذاري دين مقدس اسلام مايه بگيرد و تغذيه كند. ازاين‌رو، رهبران اين انقلاب، برخلاف رهبران ساير انقلاب‌ها، نه براي تأمين مقاصد انقلاب، از هر عقيده‎اي، و اگرچه باطل و خلاف واقع، بهره مي‎گيرند و نه با تحريك و تهييج شديد احساسات و عواطف مردم، عوامل غير عقلاني را بر فعاليت‌ها و كارهاي آنان حاكم مي‎سازند؛ بلكه احساسات و عواطف مردم را محكوم و تابع احكام و ادراكات عقل و آراي صحيح مي‎گردانند و آن‌گاه از آن‌ها براي كامياب ساختن انقلاب و محقق كردن اهدافِ آن سود مي‎برند. به همين دليل، ترويج و اشاعهٔ بينش‌ها و ارزش‌هاي اسلامي، كه هم صحيح و مطابق واقعند و

1. مرتضي مطهري، پيرامون انقلاب اسلامي، ص45.