مطابق سومين برداشت از معناي استمرار انقلاب، كه غير قابل قبول مي‎باشد، رهبران و زمامداران هر انقلابي، پس از آن‌كه نظام سابق را سرنگون ساختند و خود بر اريكهٔ قدرت تكيه زدند، اهتمامشان همه مصروف حفظ وضع موجود مي‎شود، روحيهٔ انقلابيشان به روحيهٔ محافظه‎كاري جاي مي‎سپرد و عزمشان بر ايجاد دگرگوني‌هاي اساسي، كلي و فراگير سستي مي‎پذيرد. اهداف و مقاصد انقلاب، آهسته‌آهسته فراموش مي‎شود و انقلابيون ديروز و حاكمانِ امروز، كساني را كه هنوز شور و گرماي انقلاب را در دل و جان دارند، به تندروي، خيال‎پردازي، آرمان‎گراييِ غير واقع‎بينانه و عدم توجه به مسايل و مشكلات موجود و محدوديت‌هايي كه نهاد حكومت و سياست در ميدان تغيير اجتماعي دارد، متهم مي‎كنند و به‌اين ترتيب، پا جاي پاي نظام سابق مي‎گذارند و حتي مرتكب همان ستم‌ها و بيدادگري‌هايي مي‎شوند كه از مظالم و مطاعن همان نظام محسوب مي‎شود. خلاصه آن‌كه، انقلاب با تبديل به نظام انقلابي به تدريج از جنبش و پويايي مي‎افتد و حتي ضد انقلاب مي‎شود. از اين‌رو، به يك انقلاب جديد حاجت مي‎افتد و اين انقلاب جديد، دير يا زود، پديد مي‎آيد، حاكمان كنوني را از سرير قدرت به زير مي‎كشد و نظام انقلابي جديدي بر سر كار مي‎آورد. اما بايد دانست كه پشتوانهٔ اين نظريه، اصل ديالكتيك است كه ارزش و اعتباري ندارد و با برهان قابل پاسخ‌گويي است که در درس‌هاي نخستين اين کتاب، به برخي از آن‌ها اشارتي رفت. بنابراين، نمي‌توان نتيجه گرفت که پس از گذشت مدتي از عمر هر انقلاب مي‌بايست انقلاب ديگري رخ دهد؛ بلکه مديران جامعه مي‌توانند به اصول انقلاب، وفادار باشند و دستاوردهاي آن‌را حفظ کرده بر رشد و تعالي آن بيفزايند.

4. راه‌كارهاي حفظ و تداوم انقلاب اسلامي

جهت حفظ و بقاي انقلاب اسلامي راه‌کارهايي وجود دارد که بايد مورد توجه حاميان انقلاب قرار گيرد و غفلتي در اين زمينه صورت نگيرد. برخي از اين راه‌کارها عبارتند از: