پيش روي خود دارد که بي‌توجهي به اين آسيب‌ها مي‌تواند تمام آن دستاوردها را بر باد دهد. اصولا‍ً هر حرکت اجتماعي که ابعاد وسيع‌تري دارد و دستاوردهاي بزرگ‌تري را به ارمغان آورده است، دشمنان بزرگ‌تري، هم در عرصهٔ داخل کشور و هم در عرصهٔ جهاني دارد. از اين‌رو، پرداختن به اين بحث مي‌تواند زواياي مختلف نفوذ دشمنان داخلي و خارجي به نظام اسلامي را نشان دهد و سدّي در برابر نفوذ بيگانگان و اجانب ايجاد کند.

2. پیش‌فرض‌های بحث آسیب‌شناسی انقلاب اسلامی

بحث از آسيب‌شناسي هر انقلابي، مستلزم آن است که پيش‌فرض‌هايي در اين زمينه پذيرفته شود و اساساً پرداختن به اين بحث، بدون پذيرفتن پيش‌فرض‌هاي آن معنا نخواهد داشت.

اولین پیش‌فرض در این زمینه آن است که هرگاه سخن از آسيب‎شناسي انقلاب به ميان مي‎آيد، به‌اين معنا خواهد بود كه انقلاب به صورت يك موجود زندهٔ بالنده تصور شده است كه هدف مطلوبي دارد و به سوي آن هدف حركت مي‎كند؛ اگر توفيق بالندگي پيدا كرد و به سمت هدف حركت كرد، انقلابي سالم است و اگر مانعي بر سر حركت آن پيدا شد و از پيشرفت آن جلوگيري به عمل آمد، اين انقلاب بيمار و آفت‎زده است.

پيش‎فرض ديگر اين است كه اين انقلاب كه يك موجود زنده و پوياي متحرك است، بايد براي رسيدن به هدف مطلوب از مسير معيّني حرکت کند، مسيري که داراي شرايط و ضوابطي خاص است. بنابراين، اگر اين ويژگي در يك انقلاب وجود داشته باشد، انقلابي سالم خواهد بود، در غير اين‌صورت آن انقلاب بيمار است و بايد علايم بيماري را مورد شناسايي قرار داد و وسايل معالجهٔ آن را فراهم ساخت. اما وقتي كسي انقلاب را فقط يك پديدهٔ طبيعي و جبري بداند كه گاهي اوقات نوساناتي را نيز به